Annemizle kurduğumuz ilişki, aslında dünyayla kuracağımız ilk ve en derin bağdır…
Seçemeyiz onu, evet; ama hayat ilerledikçe, seçimlerimizde, sevgilerimizde, hayal kırıklıklarımızda onun izlerini taşırız.
Anne yalnızca bir kişi değil, içimize işleyen bir sestir çoğu zaman; büyürken bizi yönlendiren, büyüdükten sonra da içimizde fısıldayan bir hafıza belki de.
Annelik, kolay bir yol değildir; bitmeyen, durmaksızın devam eden bir yolculuktur.
Biz yürüdükçe, o arkamızdan değil yanımızdan gelir.
Bazen onunla birlikte büyürüz, bazen ters düşeriz, bazen uzaklaşırız.
Ama ne yaşanırsa yaşansın, kalpten kalbe giden yolun sonunda hep onun sevgisine, özlemine çıkarız.
Eğer bir fırtına çıktığında ya da şimşek çaktığında,
ilk aklımıza gelen yer hâlâ onun kolları, dizinin dibiyse, bu bağ, bu sevgi tesadüf olamaz.
Yaşımız kaç olursa olsun, sırtımızı kollayanın o olduğunu biliriz,
ayaklarımız üşüdüğünde, biz fark etmeden onun hissedeceğini de…
Acıktığımızı biz henüz anlayamadan sofrayı düşünen,
yorgunluğumuzu bizden önce sezen, hep odur.
Çocuklar bazen annelerinin eksik kaldığını düşünür, bazen fazla müdahil olduklarını;
ama zamanla anlarız ki, annemiz sadece elinden gelen kadardır.
Ve bunu kabullenmek, onunla gerçek bir bağ kurmanın ilk adımıdır.
Çünkü sevgi de, eksik de, kusur da onun el emeğidir
ve neyi nasıl gördüyse, nasıl öğrendiyse öyle örmüştür bizi.
Ne mutlu, annesiyle uzun yıllar geçirebilenlere…
Zira hayat, bazen babayı eksik bırakır ama anne, yokluğun olduğu yerde hem anne olur hem baba.
Yeri gelir kanat olur, yeri gelir gövde; bizi rüzgârdan saklar ama gerektiğinde rüzgârın içinden yürümeyi de öğretir.
Eğer bir gün dürüstlüğü ilke edinmişsek,
Adaletin peşinden gitmiş, vicdana susmamışsak…
İnsanlara zarar vermemeyi bir övünç değil, bir sorumluluk saymışsak…
İşte o zaman annemize verebileceğimiz en büyük armağanı vermişiz demektir.
Çünkü bir annenin en büyük arzusu,
kendi kalbinden dünyaya iyi bir kalp bırakmaktır.
Ve bir evladın huzurla “Ben iyi bir insan oldum” diyebilmesi,
Anneler Günü’nü değil, anneliğin kendisini anlamaktır.